Anna Dymna wraca do Jaworza. Spotkanie przy ławeczce jej męża – Wiesława Dymnego

Już jutro, 11 września o godzinie 12:00 w Jaworzu Nałężu odbędzie się spotkanie z Anną Dymną – wybitną polską aktorką i założycielką fundacji „Mimo Wszystko”. Wydarzenie organizowane przez Stowarzyszenie Jaworze-Zdrój odbędzie się w wyjątkowym miejscu – przy ławeczce Wieśka Dymnego, związanego z Nałężem aktora, poety i legendarnego członka krakowskiej „Piwnicy pod Baranami”.

W związku ze spotkaniem, Urząd Gminy Jaworze informuje o zmianach w kursowaniu autobusów Komunikacji Beskidzkiej. Jutro w godzinach od 11:00 do 14:00 autobusy nie będą dojeżdżać do przystanku przy kapliczce w Nałężu. Zamiast tego pojazdy skręcać będą z ul. Cisowej w ul. Słoneczną.

Kim był Wiesław Dymny?

Wiesław Dymny urodził się 25 lutego 1936 roku w Połoneczce koło Nowogródka (obecnie Białoruś). W 1947 roku razem z matką – Janiną Dymną – przybył do Jaworza-Nałęża. Naówczas jednym z głównych priorytetów władz gminnych była likwidacja analfabetyzmu. Należało odbudować zniszczone budynki szkolne. Brakowało nauczycieli. W Nałężu były dwie szkoły: stara – drewniana, i nowa — wybudowana w 1938 roku. Dymna wraz z synami – Lechosławem i Wiesławem – zamieszkała najpierw w starej szkole. Lech poszedł tu do piątej klasy, a Wiesiek do siódmej klasy w szkole w Jaworzu. Żeby nie musiał codziennie chodzić do Jaworza, zwłaszcza zimą, przemieszkiwał u nauczyciela tamtejszej szkoły pana Nikła.

Dom, w którym mieszkali – jak podaje Urząd Gminy w Jaworzu – przylegał do zbocza i był otoczony górami i lasami. Biegali więc na Błatnią. W niedzielę po mszy chodzili tam elegancko ubrani górale. Na Błatniej stało schronisko wybudowane w latach 20. XX w. przez Niemców.

Naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. S. Żeromskiego w Bielsku-Białej Wiesław Dymny rozpoczął w 1951 roku. Dymny należał do pierwszego rocznika, który zdawał tam maturę. Do liceum poszedł dwa lata wcześniej niż powinien. Miał wtedy trzynaście lat.

Przez przyjaciół Wiesław Dymny nazywany był „małym Leonardem da Vinci”. Studiował malarstwo
w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale jak na człowieka renesansu przystało był: malarzem, rzeźbiarzem, rysownikiem, scenografem, kostiumologiem, poetą, prozaikiem, dramaturgiem, scenarzystą filmowym, autorem tekstów piosenek, aktorem, kabareciarzem i konferansjerem.

Z „Piwnicą pod Baranami” w Krakowie związał się w czasie „wiosennej odwilży” 1956 roku. Robił w niej wszystko. Pisał kabaretowe monologi, teksty piosenek, przygotowywał scenografię, pokrywał piwniczne ściany oryginalnymi malowidłami. Wygłaszał monologi, a nawet niekiedy odważał się śpiewać, z towarzyszeniem kontrabasu, którego struny szarpał osobiście, zgarnął nawet w Opolu drugą nagrodę za niestereotypowe wychrypienie i wybrzdąkanie na kontrabasie swojej „Ballady o Jacku”.

Muzykę do jego tekstów pisali najświetniejsi piwniczni kompozytorzy: Zygmunt Konieczny, Andrzej Nowak, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Stanisław Radwan, Andrzej Zarycki, Zbigniew Preisner i Grzegorz Turnau. Śpiewali je m.in.: Ewa Demarczyk („Czarne anioły”), Tadeusz Kwinta („Konie Apokalipsy”), Halina Wyrodek, Ewa Wnukowa, Ola Maurer, Leszek Długosz, a później Grzegorz Turnau, Piotr „Kuba” Kubowicz, Tamara Kalinowska, Dorota Ślęzak i Agnieszka Chrzanowska.

Wiesław Dymny spełniał się na rozmaitych polach: literackim, plastycznym, aktorskim, fotograficznym, rzeźbiarskim, muzycznym. Początkiem lat 70. poznał Annę Dziadyk, swoją wielką miłość. Anna Dymna i Wiesław Dymny poznali się na planie filmu „150 km na godzinę”. W 1971 roku wzięli ślub.
Artysta zmarł 12 lutego 1978 roku w Krakowie.